Władysław Ślebodziński (Poznań), Kilka własności grawitacyjnego pola statycznego

Niechaj wzór

ds2 = f2dt2 dσ2

określa element linjowy świata w grawitacyjnem polu statycznem (S); we wzorze powyższym symbol dσ2 oznacza dodatnią formę kwadratową

ik=13g ikdxidxk,

której spółczynniki gik, jak i funkcja f, są niezależne od zmiennej t.

1 Twierdzenie. Równania różniczkowe promieni świetlnych i trajektoryj punktu swobodnego w polu (S) można otrzymać z tego samego równania

δ a2 f2 + C ki=13gikdxidxk = 0,

w którem a oznacza dowolną stałą; w pierwszym przypadku należy przyjąć C = 0, w drugim C = 1 2.

2 Twierdzenie. Jeżeli promień świetlny i trajektorja punktu swobodnego wychodzą z tego samego punktu i w tym samym kierunku, to obie te linje posiadają w tymże punkcie wspólne trójściany Freneta i równe skręcenia, a stosunek ich krzywizn jest niezależny od wyboru kierunku.

3 Twierdzenie. Jeżeli w pewnem polu statycznem promienie świetlne są krzywemi płaskiemi, to trajektorje punktu swobodnego posiadają tę samą własność, i nawzajem.

4 Twierdzenie. Jedyne pola statyczne, w których promienie świetlne są krzywemi płaskiemi, są określone wzorami

dσ2 = z4(dx2 + dy2 + dz2),f = k z; (A) dσ2 = r2(d𝜗2 + sin2𝜗dφ2) + r r αdr2,f = cr α r ; (B) (rozwiązanie Schwarzschilda) dσ2 = r2(d𝜗2 + sinh2𝜗dφ2) + r α tdr2,f = kα r r ; (C)

we wzorach powyższych symbole α,c,k oznaczają stałe.

Leon Lichtenstein (Lipsk): O prawie Newtona (Odczyt wygłoszony w Sekcji Ogólnej.). Ob. Math. Zeitschr. 27 (1928), str. 607–622.

Izydor Blumenfeld (Lwów): 1. O zasadzie Gaussa. 2. O pewnym twierdzeniu dynamicznym p. Kroó.

Jan Weyssenhoff (Wilno): O konkretnym znaczeniu spółczynników gik w teorji grawitacji.

Bohdan Babski (Kępno): Metody matematyczne w ubezpieczeniach społecznych.

J. Spława-Neyinan (Warszawa): Podstawowe zagadnienia statystyki matematycznej.