Niechaj będzie dana forma dodatnia
(F) |
określająca metrykę pewnej rozciągłości riemannowskiej ). Wiadomo, iż – w ogólności – nie istnieje nadpowierzchnia przedstawiająca w czterowymiarowej przestrzeni euklidesowej.
1) Jeżeli krzywizny główne rozciągłości są wszystkie różne od zera, zagadnienie posiada rozwiązanie wtedy, i tylko wtedy, gdy są spełnione następujące warunki:
w których przyjęliśmy
we wzorach powyższych symbole oznaczają spółczynniki obrotu Ricci’ego dla trójścianu głównego rozciągłości , a symbole pochodne względem łuków krzywych głównych.
2) Jeżeli jedna z krzywizn głównych , jest równa zeru, zagadnienie nie posiada rozwiązania.
3) Jeżeli dwie krzywizny główne np. i są równe zeru, należy odróżnić dwa przypadki:
a) Jeżeli kangruencja główna odpowiadająca krzywiźnie rozciągłości jest normalna, to forma (F) powinna być równoważna formie
w której funkcje zmiennych powinny być tak dobrane, ażeby były spełnione warunki: forma ma być, odniesionym do krzywiznowych, elementem linjowym powierzchni w przestrzeni o krzywiźnie , muszą być spełnione równości
b) Jeżeli kongruencja główna odpowiadająca krzywiźnie nie jest normalna, warunki rozwiązalności zagadnienia sprowadzają się do następujących równości