(Streszczenie)
Zadanie, podane przez Poinecaré’go w rozprawie: Sur les fonctions fuchsiennes et l’arithmétique o przekształceniu funkcyj Fuchsa, może być uogólnione na funkcje automorficzne wielu zmiennych. W przypadku funkcji automorficznej o zmiennych , należącej do grupy nieciągłej , zadanie będzie polegało na wyznaczeniu warunków, przy których istnieje zależność algebraiczna między funkcją i funkcją przekształconą za pomocą pewnego podstawienia , nie należącego do grupy . Naogół nie dla każdej funkcji automorficznej istnieć będzie takie podstawienie , dla którego zachodzić będzie wspomniana zależność algebraiczna; będzie to zachodziło tylko wyjątkowo dla poszczególnych funkcyj, i pierwszym celem będzie wyznaczenie tych funkcyj, dla których zadanie o przekształceniu jest możliwe. Zadanie nasze możemy sformułować tak:
jaką ma być grupa nieciągła funkcji automorficznej o zmiennych , ażeby istniała grupa ciągła , której każde podstawienie po zastosowaniu do funkcji daje nową funkcję, związaną z poprzednią zależnością algebraiczną.
Bierzemy pod uwagę grupy t. z. kwadratowe i grupy linjowe lub hyperfuchsowe. Co do grup kwadratowych okazujemy, że twierdzenie Poincarégo o przekształceniu funkcyj fuchsowych arytmetycznych rozciąga się na funkcje należące do grupy kwadratowej o spółczynnikach całkowitych wymiernych. W przypadku funkcyj hyperfuchsowych podajemy metodę, która pozwala wyznaczyć przypadki, w których istnieje funkcja hyperfuchsowa , jak również i grupa ciągła , której każde podstawienie zastosowane do funkcji daje nową funkcję, związaną z poprzednią zależnością algebraiczną.
Metoda opiera się na badaniu punktów stałych grupy hyperfuchsowej , co do których dowodzimy twierdzenie, że punkty te pozostają bez zmiany przy podstawieniach grupy ciągłej ; twierdzenie to prowadzi do wyznaczenia grupy .